در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد    عشق پيدا شد و آتش به همه عالم زد

جلوه‌ای کرد، رخت ديد ملک عشق نداشت    عين آتش شد از اين غيرت و بر آدم زد

عقل می‌خواست کز آن شعله چراغ افروزد   برق غيرت بدرخشيد و جهان برهم زد

مدعی خواست که آيد به تماشاگه راز   دست غيب آمد و بر سينه نامحرم زد

ديگران قرعه قسمت همه بر عيش زدند    دل غمديده ما بود که هم بر غم زد